De oplossingsgerichte psychotherapie werd ontwikkeld als een reactie op de klassieke psychotherapiemodellen. De meeste andere psychotherapieën richten zich allereerst op probleemanalyse (het omschrijven van de problemen en het onderzoeken van de oorzaak van de problemen), terwijl de oplossingsgerichte psychotherapie zich vooral zal richten op het oplossen van het probleem. De oplossingsgerichte therapeut zal dus samen met zijn cliënt op zoek gaan naar oplossingen in zijn unieke context van wensen en verwachtingen. Dus niet de diagnose van het probleem is het vertrekpunt van deze vorm van psychotherapie, maar wel de analyse van de oplossing.
Hier gaat men ervan uit dat er vrijwel altijd uitzonderingen zijn waarbij problemen niet optreden. Zo zullen er altijd situaties zijn waarin het probleem zich niet voordoet terwijl het toch wel verwacht wordt. Het is dan aan de psychotherapeut om deze situaties verder uit te diepen omdat juist deze situaties aanknopingspunten kunnen bieden voor een blijvende oplossing.
Men kan stellen dat deze vorm van psychotherapie een ‘samensmelting’ is van de oplossingsgerichte psychotherapie en de systeemtherapie.
Oplossingsgerichte systeemtherapie: de therapeut gaat samen met jou denken en kijken naar de realiteit, waarbij de focus vooral gericht is op het vinden van patronen die mogelijks de problemen veroorzaken. De therapeut zal handvaten aanreiken om op een constructieve manier met die specifieke problemen om te gaan.
Contact: Romy Coomans